FRAME & idols: tentoonstelling in Galerie 'T'

In de Middelburgse Galerie ‘T’ is tot en met 14 mei 2011 een tentoonstelling te zien van kleurrijke taferelen: aan de muren hangen wijnkistjes met daarin bijzondere composities met barbiepoppen en heel veel meer… Vanaf de opening van deze tentoonstelling op 3 april, waar ik voor het eerst de kunstenaar Frank van der Meijden zag, raakte ik gefascineerd door zijn prachtige, kleurrijke objecten. Een gevoel van vrolijkheid en blijdschap maar tegelijkertijd van weemoed overviel mij. Schoonheid kan confronterend zijn. Frank van der Meijden wil de bezoekers aan het denken zetten, dat lukt hem uitstekend. Frame & fame zijn de kernwoorden van de tentoonstelling. De Zeeuw Frank van der Meijden uit Dishoek, landelijk bekend van zijn werkzaamheden als manager bij Doe Maar en Bløf, heeft voor zijn artistieke werk de naam FRAME aangenomen, FRAnk van der MEijden. Hij wil nu op eigen merites beoordeeld worden. Zoals hij zelf mooi zegt: "Ik heb altijd voor anderen gewerkt, nu wil ik zelf iets zeggen." In de rust van zijn eigen atelier lukte het om het hoofd vrij te krijgen, was het mooi om door deze hobby te ontdekken dat er veel meer creativiteit in hem aanwezig was. In Galerie ‘T’ is de volgende toelichting van hem te lezen: “Toen ik zo’n 2 jaar geleden besloot om te stoppen met werken, besloot ik ook om nu eens mijn eigen creativiteit de vrije loop te laten. Ik begon kitsch en poppetjes te verzamelen om daarmee in wijnkistjes 3 dimensionale verhalen te gaan maken. Soms gewoon voor mijn eigen plezier, soms om de kritiek die ik op bepaalde zaken had te verwerken en te spuien. Tot mijn niet geringe verbazing raakte ik al snel ‘verslaafd’ aan deze bezigheid en vroeg een vriend mij een keer in zijn ruimte te exposeren voor de Middelburgse Kunstroute. In eerste instantie wilde ik dat niet, maar liet me uiteindelijk overhalen. Voor mij telt vooral het plezier wat ik heb bij het maken van deze objecten.’

Op de site van kunstenaar Frame, www.frame-web.nl/foto.html getuigen de foto's van zijn oeuvre van dit creatieve plezier. Voor een kennismaking met Frame zou je op deze site de video Frame expo 4-7-2010 kunnen bekijken.

Met het tafereel ‘Idols’ is het duidelijk dat Frank van der Meijden alias FRAME, zijn mening neerzet. Een parodie op de talentenjachten, de glitter en glamour. Zijn afkeer van tv-programma’s waarin ‘ idols’ gecreëerd en vereerd, gebruikt en misbruikt worden is groot, de wereld waarin mensen worden uitgebuit om ze te kijk te zetten. Om die reden heeft hij aan de zijkant van het Idols-kistje bij jury en publiek, de symbolen van dommigheid, spijkertjes door de hoofden gejaagd. Zelf heeft hij de groep Bløf altijd beschermd, de artiesten gebruiken als ‘promotiemiddel’ heeft hij altijd vermeden. Maatschappijkritiek is ook te zien in het werk Big Brother waarvoor computerprints als basis gebruikt zijn. De mens als marionet laat zich het hoofd op hol brengen door allerlei ‘schakelingen’, de waan van de dag, de jacht naar roem. Let wel: dit is mijn interpretatie, voor wat die waard is.

Via internet en rommelmarkten verzamelt FRAME materiaal voor zijn werken. Barbiepoppen, kraaltjes, pareltjes, kroontjes, bloemen, beeldjes, knopen met allerlei schittering, kerstverlichting, mooie stofjes, kerstversiering, muziekdoosjes. Veel voorwerpen worden bewerkt en beschilderd, daarna krijgen ze een plaats in de eveneens beschilderde wijnkistjes. Het zijn ‘driedimensionale verhalen’, ieder kistje is een nieuwe wereld. Niet alleen de taferelen zijn fascinerend, met groot gevoel voor kleur zijn de 'onderdelen' gerangschikt, heel mooi om te zien. Ook Galeriehoudster Lia Hector, enthousiast vanaf het eerste moment dat zij deze kunst zag, bewondert de eenheid van kleurgebruik, de harmonie. Van afstand lijken de frames hierdoor abstracte schilderijen, kom je dichterbij dan gaat er een hele wereld voor je open, zoveel details te ontdekken en betekenissen te vinden, te vermoeden of zelf toe te voegen. Met ogen ‘van binnenuit’ mag je zelf ervaren wat kunst met je doet. De titels van de frames verwijzen eveneens naar de wereld van glamour en glitter. Eye-catcher is 2 Madonna’s 1, twee stralende madonna’s met kind, musicerende engeltjes, kroontjes, allerlei stofjes, verlichting. Zelfs de foto van dit tafereel die ernaast hangt is mooi om te zien. Aan de andere kant van de tentoonstellingsruimte hangt 2 Madonna’s 2, een vergelijkbaar tafereel maar met een geheel andere kleurstelling en sfeer. In Het offer zien we veel groentinten waaronder gifgroen. Het is een verontrustend tafereel, het verbeeldt de waanzin van het offer dat gebracht moet worden om de status van idool of de top te bereiken. Naast Idols en Il Teatrico hangt Dancing through the night, sfeervol uitgevoerd in de nachtkleuren blauw en rood. Tot in de details fotogeniek maar dit geldt eigenlijk voor alle frames. Van drie taferelen zijn alleen de foto’s te zien: de serie The Last Barbie 1, 2, en 3. De ondertitel van deze serie: ‘Everything what’s beautiful wil be destroyed by its own kind.’ Niet onvermeld mag blijven het frame Hemelse muziek, uitgevoerd in wit- en blauwtinten. Veel muziekinstrumenten zorgen voor een troostrijk vooruitzicht, ook de drie muziekdoosjes of speeldoosje bovenop de lijst beloven dat het wel goed komt aan het einde van de ladder naar die top, but heaven can wait...

Meer informatie over het werk van FRAME is te vinden in het artikel 'Je gaat het pas zien als je het doorhebt' van Ernst Jan Rozendaal, hij is de schrijver van het blofblog, zie http://www.blofblog.nl/.

Bij de tentoonstelling in Galerie 'T' is ook een prachtige video te zien. Ernst Jan Rozendaal maakte deze samen met zijn PZC-collega Cynthia de Heer; voor een cursus camerajournalistiek moesten zij een kort item filmen en monteren. Deze video is een kunstwerk op zich geworden en geeft een meerwaarde aan de tentoonstelling. Veel beelden, vooral de detailopnamen, bezitten vanwege de kleurenharmonie een bijzondere esthetische of artistieke en verstilde schoonheid. Voor mij beeldende kunst in optima forma. Behalve het plezier van het kijken maakt deze tentoonstelling mij ook weemoedig. Als moeder van een dochter weet ik waar de barbiepoppen op zolder liggen: in een grote houten verhuiskist met de naam Caljauw erop geschilderd. Ook weet ik dat zij na de zomer gaat studeren in Cambridge, haar lang gekoesterde wens. Haar weg naar een ideaal dat zij wil bereiken, niet omdat het moet, alleen omdat zij het wil. Ik vraag me af of ik mijn dochter op een voetstuk heb gezet. Alleen al het noemen van Cambridge kan 'ijdel' overkomen, het is niet meer dan de werkelijkheid. In Galerie ‘T’ trekt haar hele jeugd even voorbij, samen met het besef dat mijn harpspelend meisje de wereld gaat verkennen. Some ways you have to walk alone, my idol, dancing through the night, dancing through life. Toch wens ik haar een schitterende toekomst vol glamour en glitter! Mijn idool met een ideaal, tja.

Tot slot: Wie meer wil weten over de geschiedenis van de Barbie kan bij Galerie 'T' de straat oversteken en de Zeeuwse Bibliotheek bezoeken. Leestip: Barbie 50 jaar Barbie in beeld / Jennie D'Amato. Uitgeverij Kosmos, 2009 Bijzonder aantrekkelijk vormgegeven, een heerlijk boek voor alle fans.

Afbeeldingen: Idols, 2 Madonna's 1, detail uit 2 Madonna's 1