Zaterdagavond 15 mei in Middelburg de try-out voorstelling gezien van het theaterstuk Vlammenstad, een tweeluik over muizen en soldaten. Het is geschreven in het kader van de herdenking van ‘Het Vergeten Bombardement’ (17 mei 1940) en zal één van de vier locatievoorstellingen zijn bij het Zeeland Nazomerfestival.
Vlammenstad is in opdracht van Het Theaterproductiehuis Zeelandia geschreven door de uit Zeeland afkomstige Judith de Rijke, zij regisseert het stuk ook. Het wordt gespeeld door twee Zeeuwse acteurs: Bram Kwekkeboom en Adri Overbeeke.
Interviews, persoonlijke verslagen en historisch materiaal vormen de basis voor de tekst van de monologen: twee verzonnen ‘getuigenissen’ of twee verslagen van die ‘zwarte vrijdag’: die van Moon en die van Muis.
Adri Overbeeke speelt in de torenvoet van de Lange Jan (in de Wandelkerk) de 15-jarige Moon, die ‘Yes, War!’ juicht wanneer de eerste Duitse Messerschmitts over de stad vliegen. Eindelijk een echte oorlog, met tinnen legertjes maanden in loopgraven gedaan alsof en nu gaat het beginnen! Bram Kwekkeboom speelt het personage Muis die als volwassen persoon (85 jaar) terugkijkt en in 1940 als jongste lid van de burgerluchtmacht de opdracht kreeg de Lange Jan te beklimmen om op zoek te gaan naar de torenwachter. Als uiteindelijk de bommen inslaan en beide jongens hun stad in brand zien vliegen, slaan ze op de vlucht.
Het was een try-out voorstelling, ik vond het heel indrukwekkend. Voorafgaand aan de voorstelling werd een rondleiding rondom het Abdijcomplex gegeven met verhalen over de oorlog en informatie over de beschadigingen van het bombardement. Toevallig liep onze wethouder van cultuur ook mee en daar waar onze gids de vragen niet kon beantwoorden nam hij die rol moeiteloos over, geweldig! Nog voor je Vlammenstad ziet weet je dat er nu in Middelburg mensen rondlopen waarop je kunt bouwen! Na de koffie in het Zeeuws Museum naar de torenvoet van de Lange Jan waar alleen de acteur Adri Overbeeke het verhaal van Moon vertelde, intens, boeiend, een prestatie van hoog niveau.
‘Mijn krachtige, machtige torenwachter…
van ons trots, de Lange Jan…
kunt u er voor zorgen, wachter,
dat alle Duitse vliegtuigen,
vannacht nog tegen de vlakte gaan?’
Af en toe muziek erbij en het was mooi om te zien hoe de ‘jongens van de knoppen’ fantastisch werk verrichtten. De acteurs spelen zowat voor de voeten van het publiek, het is een intieme voorstelling. De keuze voor de twee locaties staat symbool voor de personages. De Lange Jan staat symbool voor Middelburg en door zijn hoogte kun je het zien als een teken van hoop.
Het tweede deel wordt door Bram Kwekkeboom gespeeld in de crypte van de Abdij. De crypte kan associaties oproepen met een schuilkelder, deze omgeving past ook bij een man die geplaagd wordt door schuldgevoelens en zich verward afvraagt waarom de dingen toen gingen zoals ze zijn gegaan.
ie-wie-wij is eerlijk weg,
heb je mazzel, heb je pech,
ben je laffig of een held,
word je gespaard of juist geveld.
Prachtig gespeeld en wat een fysieke inspanning vergt dit stuk van de spelers.
Toch vraag ik mij af of ik niet eerst de monoloog van Muis had willen zien en daarna die van Moon, ik vond de tweede monoloog ‘zwaarder’, ernstiger en de eerste monoloog ondanks alles ‘lichter’.
Ik wil iedereen aanraden warme kleding aan te doen of mee te nemen! Vlammenstad wordt gloedvol gespeeld maar het is wel fris in die crypte ondanks de dekentjes die voor het publiek klaarliggen. Koude voeten in de torenvoet van de Abdij bij het zien van Vlammenstad. Ik had na afloop verdomd veel zin in een stevige whisky, ik verlangde naar het heerlijk brandende gevoel van een stevige slok die mijzelf even in vlam zou zetten en zou verwarmen. Jawel, ook symbolisch! Dit is misschien geen gepast einde maar het was echt zo. Na het zien van dit geweldige theaterstuk kunnen we ook niet anders dan het glas heffen op de toekomst.
Zie voor een eerder interview met Bram Kwekkeboom en Adri Overbeeke http://www.drvkkery..nl/ Drvkkery TV, Talkshow vrijdag 7 mei
Meer informatie: http://www.theaterzeelandia.nl/
Vlammenstad is in opdracht van Het Theaterproductiehuis Zeelandia geschreven door de uit Zeeland afkomstige Judith de Rijke, zij regisseert het stuk ook. Het wordt gespeeld door twee Zeeuwse acteurs: Bram Kwekkeboom en Adri Overbeeke.
Interviews, persoonlijke verslagen en historisch materiaal vormen de basis voor de tekst van de monologen: twee verzonnen ‘getuigenissen’ of twee verslagen van die ‘zwarte vrijdag’: die van Moon en die van Muis.
Adri Overbeeke speelt in de torenvoet van de Lange Jan (in de Wandelkerk) de 15-jarige Moon, die ‘Yes, War!’ juicht wanneer de eerste Duitse Messerschmitts over de stad vliegen. Eindelijk een echte oorlog, met tinnen legertjes maanden in loopgraven gedaan alsof en nu gaat het beginnen! Bram Kwekkeboom speelt het personage Muis die als volwassen persoon (85 jaar) terugkijkt en in 1940 als jongste lid van de burgerluchtmacht de opdracht kreeg de Lange Jan te beklimmen om op zoek te gaan naar de torenwachter. Als uiteindelijk de bommen inslaan en beide jongens hun stad in brand zien vliegen, slaan ze op de vlucht.
Het was een try-out voorstelling, ik vond het heel indrukwekkend. Voorafgaand aan de voorstelling werd een rondleiding rondom het Abdijcomplex gegeven met verhalen over de oorlog en informatie over de beschadigingen van het bombardement. Toevallig liep onze wethouder van cultuur ook mee en daar waar onze gids de vragen niet kon beantwoorden nam hij die rol moeiteloos over, geweldig! Nog voor je Vlammenstad ziet weet je dat er nu in Middelburg mensen rondlopen waarop je kunt bouwen! Na de koffie in het Zeeuws Museum naar de torenvoet van de Lange Jan waar alleen de acteur Adri Overbeeke het verhaal van Moon vertelde, intens, boeiend, een prestatie van hoog niveau.
‘Mijn krachtige, machtige torenwachter…
van ons trots, de Lange Jan…
kunt u er voor zorgen, wachter,
dat alle Duitse vliegtuigen,
vannacht nog tegen de vlakte gaan?’
Af en toe muziek erbij en het was mooi om te zien hoe de ‘jongens van de knoppen’ fantastisch werk verrichtten. De acteurs spelen zowat voor de voeten van het publiek, het is een intieme voorstelling. De keuze voor de twee locaties staat symbool voor de personages. De Lange Jan staat symbool voor Middelburg en door zijn hoogte kun je het zien als een teken van hoop.
Het tweede deel wordt door Bram Kwekkeboom gespeeld in de crypte van de Abdij. De crypte kan associaties oproepen met een schuilkelder, deze omgeving past ook bij een man die geplaagd wordt door schuldgevoelens en zich verward afvraagt waarom de dingen toen gingen zoals ze zijn gegaan.
ie-wie-wij is eerlijk weg,
heb je mazzel, heb je pech,
ben je laffig of een held,
word je gespaard of juist geveld.
Prachtig gespeeld en wat een fysieke inspanning vergt dit stuk van de spelers.
Toch vraag ik mij af of ik niet eerst de monoloog van Muis had willen zien en daarna die van Moon, ik vond de tweede monoloog ‘zwaarder’, ernstiger en de eerste monoloog ondanks alles ‘lichter’.
Ik wil iedereen aanraden warme kleding aan te doen of mee te nemen! Vlammenstad wordt gloedvol gespeeld maar het is wel fris in die crypte ondanks de dekentjes die voor het publiek klaarliggen. Koude voeten in de torenvoet van de Abdij bij het zien van Vlammenstad. Ik had na afloop verdomd veel zin in een stevige whisky, ik verlangde naar het heerlijk brandende gevoel van een stevige slok die mijzelf even in vlam zou zetten en zou verwarmen. Jawel, ook symbolisch! Dit is misschien geen gepast einde maar het was echt zo. Na het zien van dit geweldige theaterstuk kunnen we ook niet anders dan het glas heffen op de toekomst.
Zie voor een eerder interview met Bram Kwekkeboom en Adri Overbeeke http://www.drvkkery..nl/ Drvkkery TV, Talkshow vrijdag 7 mei
Meer informatie: http://www.theaterzeelandia.nl/
@Henk: Wie wil mag het boekje: Vlammenstad: een drieluik over muizen, soldaten en een torenwachter van mij lenen.
BeantwoordenVerwijderen