Motto: het is alsof jij in mij woont, je thuis voelt in mijn huis
In de Middelburgse presentatieruimte CAESUUR zijn bijzondere objecten, keramiek en tekeningen met of zonder textiele materialen te zien van beeldend kunstenaar/keramist Yvette Lardinois. De ruimte 
waarin haar werk wordt tentoongesteld is een kunstwerk op zich. Het ontwerp Full House van architect Johan de Koning van het Laboratorium voor Architectuur (Rotterdam, Middelburg en Szczecin/Polen) dient sinds medio 2010 als ‘ontvangstruimte’ & uitdagend podium, de wisselende tentoonstellingen die er plaatsvinden zijn installaties of concepten die worden gepresenteerd in het permanente tentoonstellingsobject Full House. Dit is het model op ware grootte van een volledig woonconcept niet groter dan 25 m², een inzending voor de International Design Competition in Zuid-Korea in 2002 en bekroond met de tweede prijs. Full House is een consequent geminimaliseerd woonprogramma. De uitwerking is gebaseerd op scheiding van woonfuncties, uitgesplitst in wonen, spelen of werken, eten, slapen, baden en een darkroom. Iedere functie is ondergebracht in een verrijdbaar segment, deze zijn onderling te verschuiven. Het klinkt ingewikkeld, toch kan de gebruiker de ruimtes gemakkelijk veranderen en aanpassen aan zijn/haar specifieke wensen. Full House is als ontwerp een zoektocht naar de intieme betekenis van het wonen in een huis. Door architectuur in verband te brengen met beeldende kunst, literatuur, cinema en poëzie weet Johan de Koning (en CAESUUR) de horizon van bezoekers te verbreden en te verrijken. Yvette Lardinois stelde zichzelf als opdracht om met inbreng van haar werken een THUIS in een ‘huis’ te creëren. Dit idee is ontstaan naar aanleiding van gesprekken met Johan de Koning. Zijn belangrijke inspiratiebron is de roman Giovanni’s Room van James Baldwin, met name de zin: “Misschien is thuis geen plaats, maar slechts een onherroepelijke (bestaans-)voorwaarde”. Met schalen, wandobjecten en tekeningen heeft Yvette Lardinois dit gevoel ‘overgebracht’. De uitstraling van haar levenslust, haar werk met de Zeeuwse details en haar kleurgebruik voelt als thuiskomen. Yvette Lardinois (Waalwijk, 1960) heeft de ruimtes ingericht met objecten die verwijzen naar emoties die in ieders leven plaatsvinden. De herinnering aan het plotseling overlijden in 2005 van haar levenspartner Jan Goossen heeft haar geïnspireerd tot het ‘verbeelden’ van traan- of druppelvormen in tekeningen en keramische objecten. De uitstraling is er een van vitaliteit, geen sfeer van melanch
olie of verdriet, eerder een gevoel dat toch de zon doorbreekt en vreugdetranen brengt. Uit een persbericht van Caesuur citeer ik: ‘De lege keuken krijgt een karakter en de voormalige wasplek wordt voorzien van een grote keramische schaal met druppels tranen. In de doucheruimte vinden verwijzingen plaats naar de plekken waar de douchebak en kraan zouden zijn aangelegd. De huiskamer krijgt een eigen sfeer door tekeningen en kleine keramische objecten die aan de muur hangen. In de slaapkamer is rust. Daar liggen tabletten gebakken klei die diep zijn geglazuurd als kussens op een bed. De tranen die geplengd worden en die vastgebakken lijken in klei en glazuur. Soms zijn het bittere tranen maar vaak ook vreugdetranen wat te zien is aan de kleur en structuur van de objecten en de tekeningen. Johan de Koning heeft het huis een darkroom gegeven. Dit is het donkere of geheime deel van het huis. Het is de boventallige behoefte die nodig is voor de balans in het huis. Yvette Lardinois vult deze ruimte en creëert er een plek waar men tot bezinning komt’. In deze darkroom staat ons, in de draaglijke lichtheid van het bestaan, een eland, de Koning van het bos op te wachten. Uit een prachtig artikel in Keramiek (jrg. 37, nr. 1, febr. 2011) citeer ik vrij: Het leven van Yvette Lardinois kreeg een andere wending na de ontmoeting me
t haar Noorse vriend Frank Åsnes. Hij draait haar schalen, door hem komt zij regelmatig in Scandinavië. Het gevolg is dat in haar werk Noorse invloeden zichtbaar worden, het verkeersbord met de eland zien we nu in Caesuur terug. De eland is voor Yvette Lardinois een metafoor voor haar gevoelens: van het trage verwerkingsproces waarin zij langzaam vooruitging tot de herinneringen van nu. De eland is traag, elegant en gestaag. Het ene beeld roept het andere op en de persoonlijke beelden leiden naar een meer universele beeldtaal. De eland werd voor Yvette het symbool van haar Noorse nieuwe wereld, een nieuw landschap en rust. Het oer-beest dat gestaag doorloopt en de hobbels van het leven neemt, een symbool voor hoop en doorzettingsvermogen. Yvette is recentelijk groter gaan werken: haar serie “Eland, koning van het bos” zou in Middelburg mooi in grote panden voor de ramen kunnen hangen. De lichtheid van het nu is ook in de schalen en wandobjecten te zien, door de openingen kunnen licht en schaduw vrij spel krijgen. Eerdere werken van Yvette Lardinois waren, na 2005, aards, meer gesloten en somber, de werken van de laatste twee jaar zijn lichter van toets, frivoler en kleurrijker. Nogmaals een citaat uit Keramiek: ‘Er is meer licht en lucht in gekomen, hoewel een zekere ingetogenheid wel een belangrijk kenmerk is gebleven. De tekeningen en aquarellen van zes jaar geleden waren verzamelingen van stippen, druppels of tranen die serieel, in grote aantallen en rechthoekige blokken op papier werden geplaatst. Alsof het verdriet even geparkeerd moest worden zodat er ruimte vrijkwam voor een nieuw werk. Pas enkele jaren later werden diezelfde tekeningen voorzien van textiele draden, paillettes, kraaltjes en kantjes (ze leerde zelfs kantklossen), vaak onderdelen van Zeeuwse streekdrachten. Hierdoor werd niet alleen een verbinding tot stand gebracht tussen afzonderlijke elementen, maar verbond Lardinois zich ook met haar omgeving'. In haar woonplaats Vrouwenpolder komen nieuwe kleurrijke werken tot stand. Wellicht laat zij zich inspireren door het Zeeuwse landschap, voelt zij zich thuis in de ongereptheid van het natuurgebied Oranjezon, onderdeel van de Manteling van Walcheren. Duingebied & dennenbos, meidoorn & egelantier, geelhartje & borstelbies, melkkruid & dwergzegge. Een thuiskomen in het echte, maar ook emotionele landschap? In Oranjezon voelen reeën zich thuis, ook een flinke populatie damherten voedt zich in dit landschap. Geen elanden, wel, voor wie daar oog voor heeft, symbolen van een vitaal, elegant, kleurrijk, kwetsbaar en prachtig Zeeuws kunstenaarschap. Ik hoop dat Yvette, ook al zou zij gaan reizen, bij ons blijft ‘wonen’ en zich in Zeeland thuis blijft voelen.
waarin haar werk wordt tentoongesteld is een kunstwerk op zich. Het ontwerp Full House van architect Johan de Koning van het Laboratorium voor Architectuur (Rotterdam, Middelburg en Szczecin/Polen) dient sinds medio 2010 als ‘ontvangstruimte’ & uitdagend podium, de wisselende tentoonstellingen die er plaatsvinden zijn installaties of concepten die worden gepresenteerd in het permanente tentoonstellingsobject Full House. Dit is het model op ware grootte van een volledig woonconcept niet groter dan 25 m², een inzending voor de International Design Competition in Zuid-Korea in 2002 en bekroond met de tweede prijs. Full House is een consequent geminimaliseerd woonprogramma. De uitwerking is gebaseerd op scheiding van woonfuncties, uitgesplitst in wonen, spelen of werken, eten, slapen, baden en een darkroom. Iedere functie is ondergebracht in een verrijdbaar segment, deze zijn onderling te verschuiven. Het klinkt ingewikkeld, toch kan de gebruiker de ruimtes gemakkelijk veranderen en aanpassen aan zijn/haar specifieke wensen. Full House is als ontwerp een zoektocht naar de intieme betekenis van het wonen in een huis. Door architectuur in verband te brengen met beeldende kunst, literatuur, cinema en poëzie weet Johan de Koning (en CAESUUR) de horizon van bezoekers te verbreden en te verrijken. Yvette Lardinois stelde zichzelf als opdracht om met inbreng van haar werken een THUIS in een ‘huis’ te creëren. Dit idee is ontstaan naar aanleiding van gesprekken met Johan de Koning. Zijn belangrijke inspiratiebron is de roman Giovanni’s Room van James Baldwin, met name de zin: “Misschien is thuis geen plaats, maar slechts een onherroepelijke (bestaans-)voorwaarde”. Met schalen, wandobjecten en tekeningen heeft Yvette Lardinois dit gevoel ‘overgebracht’. De uitstraling van haar levenslust, haar werk met de Zeeuwse details en haar kleurgebruik voelt als thuiskomen. Yvette Lardinois (Waalwijk, 1960) heeft de ruimtes ingericht met objecten die verwijzen naar emoties die in ieders leven plaatsvinden. De herinnering aan het plotseling overlijden in 2005 van haar levenspartner Jan Goossen heeft haar geïnspireerd tot het ‘verbeelden’ van traan- of druppelvormen in tekeningen en keramische objecten. De uitstraling is er een van vitaliteit, geen sfeer van melanch
olie of verdriet, eerder een gevoel dat toch de zon doorbreekt en vreugdetranen brengt. Uit een persbericht van Caesuur citeer ik: ‘De lege keuken krijgt een karakter en de voormalige wasplek wordt voorzien van een grote keramische schaal met druppels tranen. In de doucheruimte vinden verwijzingen plaats naar de plekken waar de douchebak en kraan zouden zijn aangelegd. De huiskamer krijgt een eigen sfeer door tekeningen en kleine keramische objecten die aan de muur hangen. In de slaapkamer is rust. Daar liggen tabletten gebakken klei die diep zijn geglazuurd als kussens op een bed. De tranen die geplengd worden en die vastgebakken lijken in klei en glazuur. Soms zijn het bittere tranen maar vaak ook vreugdetranen wat te zien is aan de kleur en structuur van de objecten en de tekeningen. Johan de Koning heeft het huis een darkroom gegeven. Dit is het donkere of geheime deel van het huis. Het is de boventallige behoefte die nodig is voor de balans in het huis. Yvette Lardinois vult deze ruimte en creëert er een plek waar men tot bezinning komt’. In deze darkroom staat ons, in de draaglijke lichtheid van het bestaan, een eland, de Koning van het bos op te wachten. Uit een prachtig artikel in Keramiek (jrg. 37, nr. 1, febr. 2011) citeer ik vrij: Het leven van Yvette Lardinois kreeg een andere wending na de ontmoeting me
t haar Noorse vriend Frank Åsnes. Hij draait haar schalen, door hem komt zij regelmatig in Scandinavië. Het gevolg is dat in haar werk Noorse invloeden zichtbaar worden, het verkeersbord met de eland zien we nu in Caesuur terug. De eland is voor Yvette Lardinois een metafoor voor haar gevoelens: van het trage verwerkingsproces waarin zij langzaam vooruitging tot de herinneringen van nu. De eland is traag, elegant en gestaag. Het ene beeld roept het andere op en de persoonlijke beelden leiden naar een meer universele beeldtaal. De eland werd voor Yvette het symbool van haar Noorse nieuwe wereld, een nieuw landschap en rust. Het oer-beest dat gestaag doorloopt en de hobbels van het leven neemt, een symbool voor hoop en doorzettingsvermogen. Yvette is recentelijk groter gaan werken: haar serie “Eland, koning van het bos” zou in Middelburg mooi in grote panden voor de ramen kunnen hangen. De lichtheid van het nu is ook in de schalen en wandobjecten te zien, door de openingen kunnen licht en schaduw vrij spel krijgen. Eerdere werken van Yvette Lardinois waren, na 2005, aards, meer gesloten en somber, de werken van de laatste twee jaar zijn lichter van toets, frivoler en kleurrijker. Nogmaals een citaat uit Keramiek: ‘Er is meer licht en lucht in gekomen, hoewel een zekere ingetogenheid wel een belangrijk kenmerk is gebleven. De tekeningen en aquarellen van zes jaar geleden waren verzamelingen van stippen, druppels of tranen die serieel, in grote aantallen en rechthoekige blokken op papier werden geplaatst. Alsof het verdriet even geparkeerd moest worden zodat er ruimte vrijkwam voor een nieuw werk. Pas enkele jaren later werden diezelfde tekeningen voorzien van textiele draden, paillettes, kraaltjes en kantjes (ze leerde zelfs kantklossen), vaak onderdelen van Zeeuwse streekdrachten. Hierdoor werd niet alleen een verbinding tot stand gebracht tussen afzonderlijke elementen, maar verbond Lardinois zich ook met haar omgeving'. In haar woonplaats Vrouwenpolder komen nieuwe kleurrijke werken tot stand. Wellicht laat zij zich inspireren door het Zeeuwse landschap, voelt zij zich thuis in de ongereptheid van het natuurgebied Oranjezon, onderdeel van de Manteling van Walcheren. Duingebied & dennenbos, meidoorn & egelantier, geelhartje & borstelbies, melkkruid & dwergzegge. Een thuiskomen in het echte, maar ook emotionele landschap? In Oranjezon voelen reeën zich thuis, ook een flinke populatie damherten voedt zich in dit landschap. Geen elanden, wel, voor wie daar oog voor heeft, symbolen van een vitaal, elegant, kleurrijk, kwetsbaar en prachtig Zeeuws kunstenaarschap. Ik hoop dat Yvette, ook al zou zij gaan reizen, bij ons blijft ‘wonen’ en zich in Zeeland thuis blijft voelen. Het literaire element in deze tentoonstelling is het toepasselijke gedicht Anecdote of the jar van Wallace Stevens, door Johan de Koning 
op een van de wanden aangebracht.
op een van de wanden aangebracht.Anecdote of the jar
I placed a jar in Tennessee
And round it was, upon a hill.
It made the slovenly wilderness
Surround that hill.
And round it was, upon a hill.
It made the slovenly wilderness
Surround that hill.
The wilderness rose up to it
And sprawled around, no longer wild
The jar was round upon the ground
And tall and of a port in air
And sprawled around, no longer wild
The jar was round upon the ground
And tall and of a port in air
It took dominion everywhere.
The jar was gray and bare.
It did not give of bird or bush
like nothing else in Tennessee
The jar was gray and bare.
It did not give of bird or bush
like nothing else in Tennessee
Wallace Stevens, Amerikaanse dichter uit de jaren vijftig, melancholiek. Somber over de vermeende vooruitgang. Gefascineerd door thema's als locaties, het waarnemen, lege plekken. Essay-bundel over de poëtische verbeelding verscheen onder de titel The necessary angel, 1951. Volgens Yvette is het gedicht over the jar, een pot/kruik, bijzonder treffend: ‘Want als object temt hij als het ware de omgeving en in de laatste strofe maakt het overal zijn huis (of thuis, dat is in dit gedicht nogal vaag): dus van specifieke plek tot woonplaats overal’. Voor meer informatie over Yvette Lardinois: zie http://www.yvettelardinois.nl/
Yvette, voor jou! Het ga je goed! Dat veel kunstliefhebbers de weg naar jouw atelier mogen weten te vinden!
Uit: De Sprookjeswereld van John Bauer, Lemniscaat, 1976
Illustratie bij: Het sprookje van eland Springop en prinsesje Wollegras
Afbeelding bij begin van de tekst: Vreugdetranen Aquarel, gemengde techniek, 2009. Zo mooi en zo Zeeuws! Axels borduurwerk, verwijzend naar de Axelse beuk, met kralenwerk en pailletjes. Een hommage aan de in 2009 overleden Zeeuw Han van den Broeke. De basis tekende Yvette na het overlijden van haar levenspartner, enkele jaren later, in 2009, is er tijd voor kraaltjes, pailletjes en tranen van vreugde. De kleuren zijn oranje, alsof de zon doorbreekt, thuiskomen, in de omgeving van Oranjezon. Afbeeldingen: uit Decreet, nr. 3 Stille tranen. Uit Keramiek Vreugdetranen, Tegenwind, Eland (in zwart), Open hartBronvermelding: artikel Yvette Lardinois: traanvormen in objecten, schalen en tekeningen symboliseren herinnering / door Piet Augustijn, foto's van Ivo Wennekes In: Keramiek : tweemaandelijks magazine van de Nederlandse Vakgroep Keramisten, jrg. 37, nr. 1, febr. 2011 Kijktip: Caesuur heeft een digitaal boek gemaakt van de tentoonstelling van Yvette Lardinois.
http://www.caesuur.nl/index.php?page=2011 full-house kunstmachine-6---yvette-lardinois full-house-met-vreugedetranen
This post is very interesting and it also helpful for us. liking stuff like this blog as well as this has now given me Some inspiration To succeed, ever so Appreciate it.
BeantwoordenVerwijderen