DIERBAAR

dierbaar, de plaats
waar de schatbewaarder vitrines vult met pareltjes, woorden en weemoed,
de portier deuren opent voor lezers en passanten die achter vensters kranten lezen, de stad en de wereld bezien,
waar wij, ingeklokt, ons ding doen, verhalen vertellen tot onze tijd erop zit en we mogen rusten en reizen,
we ons binnen de muren veilig weten voor het water onder onze voeten,
waar kinderen een wonderland vinden en helden en dromen lenen,
we, langzaam en zo snel als we kunnen, de trappen beklimmen, de snelweg opgaan,
waar we twitteren en wauwelen, twijfelen, vallen en opstaan,
waar in de kluis drukletters en prijsbanden worden bewaard en nog veel meer van vroeger toen de wereld nog jong was,
lezers op zoek gaan naar boeken en kennis en beelden van hun jeugd,
waar we collega’s ontmoeten, brede schouders zoeken, vreugde delen en ook verdriet en de patio geen rozentuin is,
maar,
waar wij, als we in het voorjaar de ramen openen, tot in de wijde omgeving de schrille kreten van de scholekster horen, die boven op ons dak, tussen de kiezels, belooft dat het jong wordt beschermd.
dit is soms mijn nest,
mijn plek.
mij zo dierbaar.


Zeeuws Knoopje, 17-11-2009

(foto's Wilbert M.)