zaterdag 20 november 2010

Gevelgedicht nr. 5: Ostrea


Op 11 september 2010 werd het vijfde gedicht van het project 'Sprekende Gevels', onderdeel van de Kunst- en Cultuurroute, in Middelburg onthuld.
Plaats: hoek Wagenaarstraat/Sint Jorisstraat. Thea Everaers sprak namens 'Sprekende Gevels' een welkomstwoord, er volgde een openingswoord door wethouder van cultuur Ed de Graaf.
Na de onthulling droeg Jan J.B.Kuipers zijn gedicht voor en volgde een muzikale 'omlijsting' door Anthonie van de Buuse. Een korte impressie van de onthulling is te vinden via de website van de dichter.

Jan J.B.Kuipers (Zaamslag 1953) is voor mij een beetje de 'nozem' van de Zeeuwse letteren. Als een 'easy rider' verkent hij als het ware elke binnenweg van Zeeland en doet hij verslag van zijn bevindingen. Een veelzijdig auteur: redacteur, journalist, dichter, recensent, columnist, schrijver van kinderboeken en thrillers. Een Man van Papier. Een fascinerende hoeveelheid aan onderwerpen: van oester tot stenenbikker, zilt en zoet, indianen en zeemeerminnen, vondsten in Veeere en verdronken dorpen en land, Zeeuws Licht en Zeeuws Dicht. Heel veel meer maar altijd thuis in Zeeland. In 2005/2006 was hij stadsdichter van Middelburg. In 2005 verscheen ook: Brommers, gitaren en spandoeken : vijftig jaar jong in Middelburg. Wanneer dan vijf jaar later het mooie gedicht 'Ostrea' voor 'eeuwig' als een spandoek op een Middelburgse muur is bevestigd mag deze auteur wel gelukkig zijn, dit geldt ook voor de inwoners van Middelburg en Zeeland.
Bij deze de tekst van Ostrea. Volgens de dichter zijn wij, dankzij deze gevel en de kracht van poëzie, voorlopig gespaard van de vervelende oesterziekte en het oestervirus.
Ostrea

Geleid door de groeilijn als spiraal
zweven ze langs de bodem:
duikers op zoek naar hun afrodisiacum
het hoge zinkgehalte draagt de schuld.

De tijden van de platte zijn geweest
Japanse oesters vreten verdronken dorpen
in eindeloos geduld, eeuwigdurend feest
van zilte omhelzing. Maar tussen het weke
lichaam en zijn hangcultuur wringt zich de
stadslak van fatsoen: elke oester is
gehouden
te smachten naar citroen.

Als stadsdichter schreef Jan J.B.Kuipers het gedicht Loskade 1963. Bijna dagelijks passeer ik deze plek. Ook ik was ooit jong in Zeeland en verkende, op weg naar de MMS, de binnenwegen met mijn brommertje. Mijn vader bracht vroeger suikerbieten naar de Loskade.

Loskade 1963


Toen in oktober de regen smaakte naar de
buitenkant van suikerbieten, alles grijs en nat
volgens de regels was; naar het Balkengat
de reeppont ging met levend Licht uit de fabriek.

Waar in de jachthaven zonder jachten je
verzoop of gered werd door één woord
uit het Tehuis voor Werkende Meisjes,
waar luidkeels gebeden zijn verhoord.

Johny & The Blue Jeans trokken blue Jeans aan.
Lang voor het Europese Monumentenjaar legde nog
één coaster aan, er gingen aardappels aan boord

voor overzee. Dat was een overwinningsdag :
fier keek je naar het zuiden, waar de zee
en het verfoeide Vlissingen lag.

--------------------------------------------------------
Jan J.B. Kuipers
Stadsdichter Middelburg 2005

Foto's: Anke Nijsse
Wordt vervolgd.

2 opmerkingen:

  1. Prachtig! Ik vind het een verrijking van onze stad...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Marleen: Dank je wel. Misschien wordt het tijd dat ik mijn eerste oester ga eten!

    BeantwoordenVerwijderen