Ding 16 Sunrise

YouTube wordt bij mij thuis dagelijks bekeken. Twee pubers die van muziek houden zorgen er wel voor dat het hier zelden stil is. Daarnaast wordt de afdeling humor regelmatig gevolgd en dat is best gezellig! Een beetje cabaret in december is ook nodig. Zelf onlangs de liedjes van Amanda Strydom 'bekeken' omdat ik helaas niet naar de Mythe in Goes kon gaan. Hoe ik YouTube en de Onderwijsbibliotheekdienst aan elkaar koppel is de vraag. Bij boekpromotie op scholen zijn filmpjes inzetbaar: Rob Ruggenberg kan zo iets moois vertellen over Manhatan. Ted van Lieshout is te horen en te zien bij de uitreiking van de Theo Thijssen-prijs 2009. Via Bilio Tube zie ik dat de School der Poëzie voorziet in animaties van gedichten, bv. 'De otter tot zichzelf' van de dichter/schrijver Tomas Lieske. Edoch...zoeken kinderen informatie over mijn favoriet Wim Hofman dan zien ze bij het eerste filmpje dat hij behoorlijk flipt en treffen ze bij het tweede filmpje: Wim hofmans uut loän mit zien neje brommer (da's unne moie Zundapp). Nu is het wereldbeeld van 'onze' Wim Hofman soms zo zwart als inkt, wanneer leerlingen YouTube gaan geloven worden de leesdossiers heel grappig en kleurrijk! Ja, we schilderen een nozem, een non en een vogel op een brommer! (sorry, Wim).
Binnen de bibliotheekwereld zijn er zo ontzettend veel leuke mogelijkheden maar wie kan er echt goed filmen? Bij een matige beeld- of geluidskwaliteit haken veel kijkers ook snel af.
Zelf een filmpje op YouTube zetten is een uitdaging, ik heb dochterlief even gefilmd. Het is een oefenfilmpje, geen pretenties, nooit gefilmd, binnenkort haal ik dat weer van YouTube af want ik kan niet echt goed filmen en zij verdient beter. En wanneer ik morgen mijn goede voornemens in kaart breng... nou, wie weet! Blijf haar volgen op YouTube and You will see and hear her one day at Sunrise!

filmpje youtube sunrise

Ding 14 en nummer 8

Instant Messaging is mij wel bekend: wanneer ik mijn pubers meld dat het eten op tafel staat duurt het soms een kwartier voordat ze ook echt aan tafel zitten want het online gamen heeft ook regels, je medespelers laat je niet zomaar alleen. Wat kunnen pubers trouwens een hoop herrie maken met dat chatten, zeker met de baard in de keel, de tv ook aan en knalgoeie muziek erbij. Meiden hoor je meer lachen tijdens het msn-en. Een enkele keer mag ik meekijken en ik ben verzekerd van alle mogelijke uitleg wanneer ik zou willen beginnen.
Ik weet dat ik de chatversie van al@din kan gebruiken, kan skypen, een chatvenstertje op mijn blog kan zetten etc. etc. Dat venstertje zal eenzaam leeg blijven want zo vaak zit ik niet achter mijn pc (melding offline) en voor mijn functie bij de ZB heb ik het nog niet nodig.
Het kan voor de OBD in de toekomst wel handig zijn maar dan moet er altijd iemand bereikbaar zijn en in de praktijk zwerven we continue door het hele gebouw. Wel zie ik mogelijkheden voor "conferencing", dit gebeurt ook incidenteel , het bespaart veel reistijd.
Volgens mij kun je ook in gedachten chatten hoor! Ik las net op teletekst dat de Zeeuwse Bibliotheek een 7,5 als rapportcijfer heeft gekregen, we hebben de 8ste plaats gehaald in de verkiezing van beste bibliotheek van Nederland in 2009. Veel complimenten maar de uitstraling van het gebouw was niet zo super... en dan denk/chat ik: Jan van Damme heeft toch gelijk gekregen, hij constateerde onlangs in de PZC dat sommige mensen het gebouw wel mooi vinden. En dan denk/chat ik: waar vind ik die mooie kleurenfoto's van de ZB? En dan denk/chat ik: dank je wel Zullie voor je fantastische foto's die ik even van Flicr pluk om de uitstraling van de ZB vandaag wat meer kleur te geven. Some rights reserved?


Met dank aan Zullie!

Ding 13 & taalaanwinsten

Met Google Docs documenten delen en er samen aan werken is wel handig. Voor deze cursusopdracht heb ik een tekstdocumentje gemaakt over de taalaanwinsten van 2009 (zie artikel in NRC Weekblad, 24 dec.). Enkele nieuwe woorden zijn bijv.: alcoholslot en drankslot, Boekestijntje, hennepheli, cannachopper, bonaneren, lapsperma, machocratie, meidenprik, Mama Appelsap, tacogriep, tokkietoets, wodkatampon, zwerfrook. Wat een verrijking van onze taal op mijn Kersttaalplacemat! Mijn persoonlijke favoriete nieuwe woord heb ik toegevoegd (mi kroelie) en ik heb enkele collega-collaborators (wat een wen-woord) gevraagd ook nieuwe woorden toe te voegen. Ben benieuwd naar reacties!
Verder enkele jury-rapporten voor een verhalenwedstrijd via Google Docs gedeeld met een collega. Het ziet er nu naar uit dat we het document wel delen maar onze top 3 van de beste verhalen delen we vooralsnog nog helemaal niet.

Rokjesdag & doedelzak

Dit weekend viel mijn oog op een berichtje in de krant waarin werd vermeld dat Martin Bril volgend jaar in april een eerbetoon krijgt in de vorm van een Rokjesdag. Deze dag zal bestaan uit een rokjesfeest, een rokjestentoonstelling en een rokjesontwerpwedstrijd. Eveneens zal de bundel Rokjesdag het licht zien met Martin Brils ‘mooiste verhalen over de lente, blote benen, vrouwelijkheid en het algemene gevoel van gelukzaligheid als de eerste warme dag van het seizoen een feit is’. Toen ik dit las begon er iets te kriebelen want ik heb al eens gezegd dat ik het wat stilletjes in ons gebouw vindt en dit zou toch een prachtkans zijn om eens wat muziek in de tent te brengen. Een lentefeest met een modeshow, waarom niet? Voor een goede dienstverlening zijn hier altijd veel vrouwen op de been en die mogen wel eens in het zonnetje gezet worden. Of ik dan ook mee zou lopen?
Ik weet het niet hoor, ik zou bang zijn dat Theo Maassen met zijn vriendje opeens zouden binnenwandelen. Die zijn soms wat selectief in de waarneming. En ja, wanneer je op een bepaalde leeftijd in de spiegel kijkt zie je hangplekken waar je zelf niet te lang bij stil wilt staan, dat is nu eenmaal de helaasheid der dingen. Minder strak vindt Theo Maassen helemaal niet leuk bij vrouwen, al zegt hij dat het om wijsheid gaat en niet om het uiterlijk. Nu is het echter zo dat er bij lange cabaretiers met een klein hartje en een grote waffel ook op een bepaalde leeftijd wat gaat loszitten of gaat hangen: het begint met de haren, daarna de tanden en dan zakt het langzaam naar beneden. Dat besef zal ooit langzaam in dat creatieve brein van hem gaan binnendruppelen. Je kunt daar over loeien, mekkeren en miezeren, het zal je niet helpen! Ik dacht: if you cannot beat them you must let them join you: we nodigen Theo Maassen gewoon uit op voorwaarde dat hij in rok komt en dan wel in een Schotse kilt en dat hij zijn doedelzak meeneemt. Hij mag vanaf de tweede verdieping de catwalk naar beneden lopen en dan staan wij, vrouwen van de bieb, op hoge hakken of blote voeten hem op te wachten op de begane grond. Mooi om zoveel wijze mannelijkheid te zien afdalen. Een vent met spierballentaal doet dit gewoon. Laten we eerlijk zijn: het oog wil ook wat en wij vrouwen van de bieb, nu helaas zonder Bril, vinden die schotse wol met die ruitjes zo’n mooi stofje voor een rokje. Het wordt een warme lente!

Ding 12 Twitter

'Twitteren lijkt een speeltje voor veertigplussers die doen alsof ze twintigers zijn' las ik vandaag ergens op de site van Vrij Nederland. Eerlijk gezegd is het wel een heel leuk speeltje, Twitter sucks, is a big time waster, is overal, a shameless self-promoter, heeft de romantiek van de mystery links en maakt de voyeur in mij wakker. Wel een Twitter-account aangemaakt maar ik durf niet te beginnen. Dan volg ik b.v. de Drukkery op Twitter en dan lees ik dat er heerlijke appeltaart is en veel mooie boeken maar dat wist ik al. Welke boeken of welk gedicht vinden jullie nou mooi, dat wil ik wel weten! Google is begonnen met het tonen van de laatste berichten van 'gewone' internetters (ook twitteraars) binnen de zoekresultaten. Deze nieuwe functie heet 'real-time search': zoeken over wat er op dit moment over populaire onderwerpen wordt gezegd. Goed om te weten dat veel tweets door iedereen te lezen zijn. Deze 23dingen-cursus gebruik ik voor wat stijl-oefeningen, beschouwing, verslagje, gedicht en recensie heb ik al gehad, nu bezig met een colum en daar mag een ander best over twitteren!
Na deze cursus wellicht een vernieuwd blog met een betere lay-out en dan krijgt Twitter wel een plekje.

Een prima eersteling (vervolg)

Vorige week heeft zowel Omroep Zeeland als Netwerk aandacht besteed aan de roman ‘Dorsvloer vol Confetti’ van Franca Treur. Het was jammer dat Netwerk dat niet genuanceerd deed, alleen negatieve reacties uit het dorp M. terwijl zij ook veel positieve reacties krijgt.
Het interview met Maarten ’t Hart, Franca Treur en Jan Siebelink vond ik wel mooi om te zien, als twee levende boekensteunen stonden Maarten en Jan haar terzijde en gaven een podiumplaats aan Franca’s debuutroman die daarmee nu al opgenomen is in mijn canon van de Nederlandse literatuur.
Binnenkort verschijnt er in Vrij Nederland (het kerstnummer) een driedubbelinterview over hun afkomst en schrijversschap. Tijdens de interviewsessie heeft Maarten ’t Hart wel zijn verontschuldigingen aan Jan Siebelink aangeboden, hij had eerder gezegd dat hij Jan, als die de euvele moed zou hebben om op zijn verjaardagsvisite te komen, in de kloofmachine zou stoppen. Ja, in literaire kringen wordt heel wat gekloofd, gehaxeld en gestookt en onze hoge bomen doen daar leuk aan mee.
Interessant blijft daarnaast de discussie wat literatuur nou eigenlijk is. Connie Palmen probeert in haar onlangs verschenen boek ‘Het geluk van de eenzaamheid’ criteria aan te reiken om het kaf van het koren te scheiden. Ik citeer enkele criteria:
-een voorwaarde voor goed schrijversschap is dat je verhalen op de korrel neemt waarmee je zelf bent opgegroeid, zodat je in de gaten krijgt hoe allerlei ficties jou hebben beïnvloed,
zowel in ethisch als esthetisch opzicht.
Volgens Connie Palmen kunnen schrijvers die niet breken met hun opvoeding geen goede romans schrijven:
-Iedere schrijver is een emigrant en een goede roman is per definitie subversief omdat hij bestaande denkbeelden ondermijnt. Als je met mijn blik debuten van grote schrijvers bestudeert, zie je dat die altijd draaien om het verlaten van de geborgenheid van de oude, bekende verhalen. Het maakt niet uit of dat een religieus of een ideologisch verhaal is. Een schrijver moet vertrouwde ficties verlaten, maar daarvoor moet hij ze wel eerst kennen en weten hoe ze hem hebben beïnvloed.
Ten slotte een belangrijk criterium: originaliteit:
-Originaliteit maakt het verschil uit tussen literatuur en pulp, tussen kunst en kitsch. Origineel kun je alleen zijn tegenover de traditie en bestaande denkbeelden. Originaliteit is primair een kwaliteit van het denken van een kunstenaar en dat originele denken vertaalt zich in een verrassende vorm en stijl.
Volgen we deze criteria bij het lezen van ‘Dorsvloer vol Confetti’ dan zit het met deze roman wel goed. Met een glas goede wijn kan iedereen straks bij de kerstboom weer andere criteria bespreken die ook waar zijn.
Franca, mocht je dit lezen, doe dan de groeten aan Maarten ’t Hart en vraag of hij driedubbel wil “uutkieke” met die kloofmachine want ik lees zijn moestuinverhalen graag!

Tenslotte: over de rol van de vaderfiguur in de romans van Jan Siebelink, Maarten ’t Hart en Franca Treur kunnen scripties geschreven worden. In ‘Dorsvloer vol Confetti: een prima eersteling’ (29 november) gaf ik aan dat Katelijne een warme band heeft met haar vader, zelfs de geur van zijn sjekkies vindt zij vertrouwd.
Toevallig ontving ik de volgende dag onderstaand gedicht van Johanna Kruit, zo stel ik mij de vader een beetje voor:

Avond
Geur van tabak . Je droeg het met je rond
zoals de woorden in je stem. Soms leek
je iets te willen zeggen . Maar je zweeg
meestal, en in je mond

vermoedde ik gesprekken die je achterhield
over geheimen die ik van je wilde leren.
Wel sprak je soms met vreemde heren
zoals de dominee. Achter de deur zat ik geknield

te luisteren. De avond oud. Ik ging
geregeld uit mijn bed om je te horen
vertellen : mijn vader vreemdeling.

Nog steeds zit ik geknield in mijn herinnering
omdat je sprak over de dood en god. Zijn toorn
hing om me heen wanneer ik weer naar boven ging.

Johanna Kruit

Gedicht uit de bundel “Omtrent het Getij“
Uitgeverij Thomas Rap - Amsterdam

foto: A.N.

Dorsvloer vol confetti: een prima eersteling

’s Winters zijn de zondagen het snelst voorbij’ is de eerste zin van een prachtige debuutroman van Franca Treur. In ‘Dorsvloer vol confetti’ wordt het verhaal verteld van Katelijne, een 12-jarig meisje, dat met haar ouders en tussen zes broers opgroeit in een boerengezin in een Walchers dorp, zeg maar het dorp M. Ze behoren tot een streng ‘kerkverband’. De gesprekken aan tafel gaan meestal over jongensdingen en het boerenwerk en gaan aan haar voorbij, ze heeft in haar hoofd haar eigen wereld, sterk afhankelijk van welk bibliotheekboek ze aan het lezen is. Haar leeshonger is groot, haar voorraad boeken is klein, want er is maar één boek belangrijk. Sprookjes zijn leugens die haar kunnen afhouden van de waarheid. De gedachten van Katelijne gaan echter hun eigen onvoorspelbare gang en meanderen langs bijbelverhalen, familieverhalen, dorpsroddels en de geschiedenisverhalen die de meester op school vertelt.
Katelijne vraagt zich van alles af maar in dit kerkverband zijn alle vragen die niet passen de verkeerde vragen. Toch is het een bijzonder blij en vermakelijk en integer boek geworden, de verwikkelingen op de boerderij, de uitstapjes en de beginnende puberteit van Kathelijne worden met een lichte en wrangkomische ironie beschreven. De dialogen zijn grappig. Deze roman is beslist geen afrekening met een verleden zoals we dat bij andere schrijvers kennen. Eerder een intiem familieportret, we zien van buitenaf onder het gelig lamplicht de warmte van een familieband. De gezelligheid met de jongens. We lezen dat alle dorpsbewoners volgens bepaalde groepsnormen besproken worden en elke vorm van deviant gedrag van commentaar wordt voorzien; de lengte van de rok en het haar, de kleur van het vest en noem maar op en ‘is die ook van ons?’ en ‘wat zal de buitenwereld er wel niet van zeggen?’ De beschrijving van de zonderling van het dorp is prachtig.
‘Dorsvloer vol confetti’ biedt echter veel meer: een beschrijving van het boerenleven in de jaren negentig. De verteller vliegt als het ware als een zeemeeuw boven de boerderij en we zien hoe de moeder haar passie volgt in het tuinieren, de vader met de jongens het vee verzorgt en het graan oogst. We zien naast de zee de duinen en de binnenwegen in het Zeeuwse landschap en lezen behalve Hod, de huus en Hoes ook andere woorden die daarbij horen: mangels, dulleve, veurood ,vliedberg, mendeuren en klinket, strobalen, combine, balenpers en weegbrug, melkwiet, kroten, kalverkot, wagenhuis, melkquotum, lampionplant en eerstelingen. Ja, ook mijn vader was altijd intens gelukkig wanneer de eerste eerstelingen (Zeeuws aardappelras) uitgespit en gegeten konden worden en hij die wedstrijd van zijn broer kon winnen. Katelijne heeft een goede band met haar vader, zelfs de geur van zijn sjekkies vindt ze prettig vertrouwd. Mijn vader kan alles, lijkt ze te zeggen. De bezoekjes aan de oma zijn belangrijk, bij haar in huis vindt zij een veilige haven.
Veel verhalen hebben ook een wrange en verdrietige kant: wanneer Katelijne met de meisjesclub met de boot over zou gaan naar ‘Bresjes’ moet ze thuisblijven voor het huisbezoek (wat ook weer een hilarisch verhaal oplevert), wanneer de moeder erover denkt om haar tuin open te stellen voor andere tuinliefhebbers doet ze dat niet, omdat het trots en pronkzucht zouden zijn die haar daartoe zouden aanzetten. Eigenwaarde wordt gezien als een gebrek aan nederigheid. Katelijne raakt gefixeerd op elke vorm van genegenheid die van de moeder uitgaat maar de moeder is niet zo lichamelijk. Toch is het juist de moeder die zelf op zondag intens naar 'gunnende' leesdiensten verlangt. Zoveel gemis en zoveel onmacht!
Wat mag je op deze aarde doen met je talenten is een filosofische vraag die Franca Treur verkent in haar essay “Maak iets van je leven! Maar wat?” God noch meester verbiedt mij mijn leven te verkloten, stelt zij, maar waar komt de druk vandaan om iets unieks voor elkaar te krijgen wanneer prestatiedrang alles met ijdelheid te maken heeft.
Franca, wees trots! Lezers zullen jou dankbaar zijn. De beelden die de roman oproept schuren soms langs de rafelrandjes van littekens uit een verleden maar door de vertelwijze zijn ze tegelijkertijd een balsem voor de ziel. In die zin heb je nu zelf een ‘gunnend’ verhaal geschreven, kostbaar als een briljant! Ver boven het maaiveld en de oogst is nu al schitterend.
Wat er gaat gebeuren met de neerdwarrelende confetti , gemaakt van letters die nieuwe verhalen beloven, wachten we af: iemand heeft de deur opengezet en het kan hier aardig stormen.
Deze winter zullen de zondagen in het dorp M. wellicht nog sneller voorbij gaan door de vele verhalen die loskomen en verteld moeten worden.

Femke, mijn Zeeuws meisje
Veere, 2000
Foto: Anke Nijsse

Ding 11

Deze week het wiki-veld verkend. Uitgangspunt bij het zoeken, toevoegen of wijzigen van informatie m.b.v. wiki's is de theorie van het zelfcorrigerend vermogen. Ik had dit wel eens willen testen met een artikel met verkeerde info maar er bestaat dan een kans dat je IP wordt geblokkeerd. Er zijn 'moderators' die wiki's in de gaten houden en sommige applicaties houden tracks van wijzigingen bij. Big brother is watching you!
Wiki.obdeventer.nl is interessant, de oproep aan inwoners om informatie te delen (bijdragen zijn meer dan welkom) is uitnodigend!
Zeeuwse favorietenwiki voor de cursus bekeken. Verder weet ik dat de ZB bezig is met een Zeelandwiki, zou mooi zijn! Vanmorgen een wiki over Franca Treur in de Wikipedia geplaatst, leuk om te doen. Kijk ik binnenkort of het al gewijzigd is. Alleen feitelijk info en een link naar haar eigen website en de site van Literatuur in Zeeland. Ben bezig met een recensie van 'Dorsvloer vol confetti', wordt een lang verhaal maar geen wiki.

DIERBAAR

dierbaar, de plaats
waar de schatbewaarder vitrines vult met pareltjes, woorden en weemoed,
de portier deuren opent voor lezers en passanten die achter vensters kranten lezen, de stad en de wereld bezien,
waar wij, ingeklokt, ons ding doen, verhalen vertellen tot onze tijd erop zit en we mogen rusten en reizen,
we ons binnen de muren veilig weten voor het water onder onze voeten,
waar kinderen een wonderland vinden en helden en dromen lenen,
we, langzaam en zo snel als we kunnen, de trappen beklimmen, de snelweg opgaan,
waar we twitteren en wauwelen, twijfelen, vallen en opstaan,
waar in de kluis drukletters en prijsbanden worden bewaard en nog veel meer van vroeger toen de wereld nog jong was,
lezers op zoek gaan naar boeken en kennis en beelden van hun jeugd,
waar we collega’s ontmoeten, brede schouders zoeken, vreugde delen en ook verdriet en de patio geen rozentuin is,
maar,
waar wij, als we in het voorjaar de ramen openen, tot in de wijde omgeving de schrille kreten van de scholekster horen, die boven op ons dak, tussen de kiezels, belooft dat het jong wordt beschermd.
dit is soms mijn nest,
mijn plek.
mij zo dierbaar.


Zeeuws Knoopje, 17-11-2009

(foto's Wilbert M.)

Winterslaap, Godenslaap

Een collega van mij heeft al jaren de gewoonte om aan het eind van het jaar een lange periode verlof op te nemen, wij vernemen dan in de wandelgangen dat hij weer 'met winterslaap' is.
Vorig jaar november heb ik hem een geweldige godenslaap toegewenst, ik had Erwin Mortiers 'Godenslaap' gelezen en zo'n rijk en weergaloos boek zou je alle lezers willen aanraden.
Het is mooi dat deze schrijver de AKO Literatuurprijs heeft gewonnen. De eerste grote roman over de Eerste Wereldoorlog in de Nederlandstalige literatuur met een vrouwelijke hoofdpersoon. Een beschrijving van de schoonheid van de ontreddering, het oeverloze verdriet van Belgie door de ogen van een pubermeisje dat de oorlog meemaakt aan de geallieerde zijde van het front. Loopgraven en liefde, soldaten en strijd, mortiervuur en kruitdamp, de hoop en de wanhoop, alles komt aan de orde in een prachtige poetische taal. We zijn muizen die in het looprad van het noodlot trappelen en we kunnen het tempo aan of niet... Een homerisch epos waarin de Eerste Wereldoorlog mythische, uiversele proporties krijg. Het is geen gemakkelijk boek, mijn advies aan collega's die dit boek in de winter willen gaan ontdekken is: om wakker te blijven tijdens het lezen niet te veel godendrankjes nuttigen. Hoewel... een troostrijk glas kan nodig zijn.
Het was dit jaar wel een heel vreemde prijsuitreiking. Veel morrende geluiden. Er was gekozen voor een "walking dinner" met, wat later bleek, veel te weinig hapjes. Onder leiding van caesar Tommy Wieringa is men, tijdens een muzikaal intermezzo, tapas en kippenpootjes gaan eten in een belendend café. Mortier constateerde: 'Het lijkt hier wel een lowbudgetverfilming van het eerste hoofdstuk van Vestdijks 'De kellner en de levenden'
Benieuwd hoe de ZB volgende week haar gasten ontvangt... Het bureau staat al klaar, sommige laatjes zitten nog op slot en misschien zitten daar nog geheimen in. We zullen zien!

Ding 10

Een eigen Delicious account aangemaakt, buttons toegevoegd, het netwerk van 23dingen verkend, allerlei bookmarks toegevoegd en het tag-veld bekeken. Je kan daar uren mee zoet zijn zeker wanneer Delicious steeds temporary problems heeft. Wel heel leuk om te doen.
Ga zeker kijken of tagging binnen de Onderwijsbibliotheekdienst bruikbaar is of al gebruikt wordt. Wij werken bij de projectcollecties nog met die ouderwetse trefwoordencatalogus, ja echt, met die kaartjes die handmatig ingevoegd worden. Je voelt je wel een Dodo als je dat zit te doen maar het werkt nog prima in de praktijk. Wie weet lopen we binnenkort met een mini-laptop langs de kast om materialen te vinden. Wanneer ik de vakliteratuur lees is het handig om te weten wat tagging is.

Het streelt de ijdelheid wanneer je een groot tagveld hebt bereikt, het is voor mij vooralsnog een spel met veel knikkers, al die tags rollen en stuiteren maar door. Maar ja, het leuke is dan weer dat ik nu weet dat Henk is getagged door Edwin en Lena en dat bij zijn geboorte zijn voetjes eerst kwamen en dat hij niet van clowns houdt.
Op naar de volgende stapjes. En naar het Wiki-circus.

Ding 9

Tot nu toe met veel plezier deze cursus gevolgd en veel geleerd. Met het openen van allerlei accounts is ook mijn belangstelling voor het vak weer geactiveerd. It triggers me. Vraag me steeds af welke web 2.0 toepassingen in de ZB gebruikt worden. Zou wel af en toe een nieuwsbrief willen lezen over onze digitale vooruitgang. Hierover gewoon vragen gaan stellen aan collega's is een optie. ZB DIGITAAL volgen is een must, de ZB mag glimmen van trots dat Edwin de BibliotheekInnovatiePrijs heeft gekregen, vernieuwende initiatieven zijn overal welkom.

Kunnen gebruikers informatie toevoegen? Jawel!

Bij de beeldbank van het Zeeuws Documentatiecentrum kunnen gebruikers informatie toevoegen aan foto's en dat werkt prima en het gebeurt tot heel laat in de avond.

Ik ga Flicr verder verkennen, weet ook dat de ZB veel foto's van activiteiten op Flickr zet. RSS is overal bruikbaar als je tenminste tijd hebt om al de feeds te lezen.

Door de cursus kijk ik meer naar de opbouw van andere weblogs en zou die van mezelf met 1 druk op de knop wel willen veranderen maar dat durf ik dan weer niet.

Google en Wikipedia veranderen het zoekgedrag, collecties informatieve boeken worden snel kleiner en overbodig. Mijn pubers komen alleen nog naar de bieb voor de leesboeken. Zouden de muren van ons gebouw kunnen fluisteren dan hoor je zachtjes: het is zo stil in mij en de wereld draait maar door...

Ja, wat meer dynamiek in de ZB zou wel aardig zijn. Ugame Ulearn en dan... En welke 50 dingen gaan wij hier in Zeeland doen?

Helene Blowers, de bedenker van 23 dingen, zegt o.a: dive deep, zorg dat je aansluit bij de behoeften van je stad of provincie. Oftewel: libraries need to get deeply local. Het aantal gebruikers vasthouden is toch wel belangrijk maar hoe?

DOK Delft slaagt daar wel in: (volwassenen + 5,64 %, jeugd + 2,04%), het personeel is in Delft ook wat jonger dan gemiddeld. Tja, dat zet je dan weer aan het denken. Als je soms het gevoel hebt dat je al over de datum bent, hoe investeert je werkgever dan in jouw houdbaarheid, kennis, motivatie, flexibiliteit. Het ziet er naar uit dat we langer mogen doorwerken dus onze werkgever staat voor de uitdagende taak dat werk zinvol en plezierig te houden. Oudere werknemers moeten dus ook qua ICT een beetje de jongeren kunnen bijbenen, of ten minste begrijpen zoals mijn dochter zegt.

De FNV (Arbeidsvoorwaardenbeleid 2010) stelt voor om afspraken over scholing en scholingsverlof standaard onderdeel te laten uitmaken van een bedrijfopleidingsplan. Ik beken, ik had meer kunnen doen.

Nog steeds in de warming-up fase voor Hyves enz.

Er staat vandaag weer aardig wat wind en er zit veel turbulentie in mijn denktank. Ik vlieg hoog en ik duik diep. Een zachte landing zou prettig zijn.

We worstelen en komen wel weer boven.

Ding 8

Online plaatjes bewerken is natuurlijk leuk, toch wil ik nog ouderwets,wanneer ik een foto in de krant zie, er op kunnen vertrouwen dat het beeld echt is.

Voor Ding 8 de online image generators verkend en de Fickr Toys zijn echt geweldig. Zal zeker verdergaan met the galley. Picknik en Fotaanpassen biedt o.a. mogelijkheden die Picasa ook heeft. Tot nu toe geen pocket album of kalender gemaakt maar familieleden en kennissen zijn daar volop mee bezig en daar lever ik soms een bescheiden bijdrage aan.

Oude zwart-wit foto's komen opmerkelijk mooi in b.v. Hema-albums terecht.

Bij de ZVU een uitgebreide cursus digitale fotografie gevolgd en de mogelijkheden van Photoshop uitgeprobeerd. Dat vond ik niet zo eenvoudig!

De wintermaanden bieden volop tijd om thuis weer eens aan de slag te gaan.

Zeeuwse Boekenprijs

'Dit is de tweede oester die ik ooit in mijn leven heb gegeten' vertelde een collega mij vrijdagavond na de uitreiking van de Zeeuwse Boekenprijs. Jazeker, wanneer Karla Peijs ergens binnenkomt komen er altijd weer oesters op tafel. Andere hapjes ook en een heerlijke champagne. Het was dan ook een feestelijke bijeenkomst, dit jaar gewoon op het plein van de Zeeuwse Bibliotheek met als achtergrond gewoon de verbouwing die als het ware één van de genomineerde titels verbeeldde: 'Hier mag niets af zijn'
Spannend voor de genomineerden. Mijn oud-leraar Kees Bos was genomineerd voor de Jan Bruijnsprijs (voor De Landschapsatlas van Walcheren) maar die prijs ging aan hem voorbij en dat vond ik wel sneu voor hem. De Zeeuwse Boekenprijs 2009 werd toegekend aan Rik Launspach voor zijn debuutroman 1953, volgens het juryrapport een boek dat het hart van Zeeland raakt, een sterke roman die inzicht geeft in de Ramp en de (inter)menselijke reacties daarop. De schrijver toonde zich natuurlijk verrast, het is een goede acteur!
Ik heb geen oordeel over de andere nominaties, wel zie ik in mijn omgeving dat het onderwerp 'de storm' nog lang niet geluwd is en dat het boek en de film daar een grote rol in spelen.
De sfeer op het plein vond ik wel bijzonder. Natuurlijk is het o.a.een bijeenkomst van schrijvers die iets met Zeeland hebben, daar wellicht een deel van hun leven aan besteden. Op het plein was te zien dat deze auteurs ook iets met elkaar hebben, er werd volop genoten en genetwerkt. En onze Ton laveerde daar dan weer tussendoor als een rots in de branding.
Ja, Zeeuws Knoopje bloeit op bij dit soort evenementen ook al stormt het op dit moment weer behoorlijk.

Ding 7

Alvast met ding 7 begonnen, de letters staan er op.



Verder Flickr Color Picker verkend en genoten van de color fields, de macro's etc. Via Findr allerlei harpfoto's bekeken en via Google Maps wat plaatsen opgezocht.
De satellietbeelden zijn trouwens niet actueel, voor de zomer zijn wij begonnen met de bouw van een schuur en volgens de satellietbeelden is daar niets van te zien. Google Maps is wel heel handig om je vakantie voor te bereiden, je kunt de camping alvast verkennen.
Tenslotte gespeeld met de Tading Card Maker.

Ding 6

Inmiddels bij Flickr een account aangemaakt, dat was op zich niet zo moeilijk. Vervolgens de camera gepakt en in mijn tuin wat foto's gemaakt, zomaar een beetje herfstdingetjes. Ik heb in 2007 een cursus digitale fotografie gevolgd maar daarna toch weinig gefotografeerd, behalve op vakanties. Voor mij dus prima om dit weer op te pakken. Er staat inmiddels een photostream op Flickr maar het lukt niet om hiervan via Flickr een slide-show of foto in dit blog te krijgen, het lukt wel om een URL te plaatsen maar dan moet mijn lezer daar eerst op klikken om de foto te kunnen zien. Omdat ik thuis met Picasa werkt heb ik het via dit programma geprobeerd en dit gaat gelukkig wel.

Behalve fotograferen en Flickr verkennen brengt 23dingen andere ingewikkelde dingen, je wordt voortdurend aan het denken gezet. Ik lees de blogs van collega's en Edwin was als provinciaal toch ook wel sad om bepaalde filmpjes. In de NRC stond zaterdag een aardig artikel van P.H. Thomése over hetzelfde thema en hoe de hedendaagse multimediale burger, aan alle kanten ingeplugd, de wereld op de voet volgt. Het was geen vrolijk artikel, het ging over politiek en filosofie en dat vind ik wel leuk. Ik citeer: Als er sprake is van een crisis, is er wel een communicatiecrisis. Er zijn te veel sprekers, te veel schrijvers, te veel bellers, sms'ers, chatters, twitteraars, ..., en allemaal willen ze laten weten - wat eigenlijk? Dat ze bestaan om te beginnen. "Hallo, met mij even.' En dan komt het. Te veel mensen laten ongevraagd weten wat ze denken en wat ze doen, wat ze willen en zullen, wat ze wouden en wat ze zouden ..., iedereen wil het laten zien, iedereen gooit het eruit. Maar waar zijn de lezers, de kijkers, de luisteraars? Wie moet dat allemaal aanhoren, aanschouwen, ondergaan. Kijk, hier gaat het bij deze cursus ook wel een beetje om, wat zet je op je blog, lees je alle RSS-feeds etc. Zelf heb ik niet zo veel te melden en ben ik al blij dat mijn foto'tje van intranet op mijn blog staat, maar mijn volgers kunnen dit weer niet zien (wordt aangewerkt). Dus toch: it is to be or not to be en ik ben er wel maar eigenlijk ben ik er nog helemaal niet. En ook nog niet in beeld.

Kinderboekenweek 2009

Het was dit jaar een heerlijke kinderboekenweek met een leuk thema: Aan tafel! - eten en snoepen in kinderboeken.
De Onderwijsbibliotheekdienst ontving 70 aanvragen voor projektcollecties over dit thema en aangezien dit o.a. mijn taak is mocht ik die collecties allemaal maken. Met veel plezier trouwens.
Complimenten bij deze voor mijn collega's van de jeugdafdeling, in het Wonderland van snoephuisjes werden sprookjes waar en rijstwafels zoet en eetbaar. Kwamen de Maartse Haas, Alice en de Gekke Hoedenmaker maar vaker op theevisite.
De koek is nog niet op: liefhebbers van kinderboeken kunnen nog t/m 1 november genieten van de illustraties van Fleur van der Weel. Deze Zeeuwse, oftewel in Middelburg geboren (1970), illustrator en grafisch ontwerpster kreeg in 2004 de Woutertje Pieterse Prijs voor haar illustraties in Superguppie. Haar zwart-wit illustraties zijn bijzonder en wanneer ze kleur gebruikt wordt het m.i. nog mooier. Ze heeft inmiddels al aardig wat jeugdboeken geillustreerd, je kunt het gaan bekijken in galerie 't Haentje te Paart (Spanjaardstraat 19) in Middelburg en bij de Drvkkery. Het is mooi om de tekeningen in het echt te zien! Leuk postertje gratis bij 't Haentje! (openingstijden: do, vr, za 14.00 - 16.30)
Zaterdag 17 oktober bezocht ik de Markt Zeeuwse Kinderboekenschrijvers in de Drvkkery. Elk jaar een gezellig en informatief gebeuren. De schrijvers zelf vinden het geweldig om elkaar weer eens te zien en het contact met het publiek is waar ze het voor doen. Dit jaar waren aanwezig: Rob Ruggenberg, Marco Kunst, Anneriek van Heugten, John Brosens, Martinus de Kam, Johanna Kruit en Dorothe Tempelman-Venselaar. Als Zeeuwse ben ik sowieso trots op deze verzameling schrijvers maar het woord Markt was niet helemaal juist. Een ongemakkelijk hoekje ergens achter in de winkel stemde mij (en de schrijvers) toch wel erg treurig. Zou dit niet anders kunnen? Ik denk dan aan het plein in de Zeeuwse Bibliotheek. Een grote boekenmarkt met Zeeuwse jeugdboekenschrijvers maar ook een combi met de Zeeuwse Boekenprijs zou toch wel aardig zijn. Ergens moet er een win-win situatie te vinden zijn, een Wonderland aan schrijvers, illustratoren, een belanstellend publiek. En ja, dan zal ik wel voor de thee zorgen. Met een koekje erbij.

Ding 4 en 5

Deze week ben ik op zoek gegaan naar allerlei websites die voorzien zijn van RSS en vervolgens heb ik bij Netvibes een account aangemaakt. Het was wel leuk om de instellingen te verkennen en wat met de sjablonen te spelen om uiteindelijk dan gewoon het groene gras te kiezen.
Van allerlei websites feeds toegevoegd en zo kon ik alle DSB-perikelen op de voet volgen en in het kielzog van Darwin lezen over het taggen van schildpadden en odes aan het plankton. Toevallig komen er nu bij de Onderwijsbibliotheekdienst aanvragen binnen voor dit onderwerp en op deze manier gaat mijn eigen evolutie dan ook weer verder. Op het gebied van jeugdliteratuur enkele belangrijke feeds toegevoegd, er wordt namelijk pittig gediscussieerd over de definitie en positie van het betere jeugdboek. RSS werkt pas goed als je het opneemt in je dagelijkse routine en mijn ervaring tot nu toe is dat het redelijk verslavend kan zijn. Ik ga me echter beperken tot mijn vakgebied, enkele nieuwssites, enkele biebsites en wat blogs.
Ik weet hoe een egofeed gemaakt kan worden maar voor mij hoeft dat nog niet.

Ding 3
Weblog aangemeld en ik ben really touched om de eenvoud van mijn gekozen lay-out. En ook wel een beetje trots hoor...
Een regenachtige zondag is altijd handig voor het lezen van wat achterstallige vakliteratuur , in Bibliotheekblad nr.15 (7 augustus 2008) stond een aardig artikel met de titel: British Library omarmt web 2.0 Er wordt aandacht besteed aan de Online gallery die een overzicht geeft van de schatten van hun collectie, verder de newspapers library en bv. de website Images Online, een dienstverlening voor onderzoekers die afbeeldingen bestuderen. Met bepaalde web 2.0-functionaliteiten kunnen gebruikers commentaren toevoegen of persoonlijke selecties maken. Veel aandacht ook voor de implementatie van social networking sites zoals bv. Facebook, MySpace en YouTube. En misschien leuk om te weten: ze hebben een fanclub voor de bibliotheek aangemaakt op Facebook, een soort Vrienden van... maar dan anders.
Welke web 2.0 toepassingen in de ZB populair zijn ga ik wel opnieuw verkennen, volgende week toevallig een snuffelstage bij het Zeeuws Documentatiecentrum, even kijken hoe bij ons de Beeldbank vernieuwt.
Een ander artikel "Bibliotheek en Hyves versterken elkaar" in Boekblad nr. 18 (10 september) zet mij als niet-Hyver wel aan het denken, Hyves werkt momenteel hard aan de introductie van deze site in de openbare ruimte. Denk dan aan grotere schermen waar het publiek krabbels en berichtjes kan delen etc. maar volgens Yme Bosma zijn ook andere toepassingen onuitputtelijk.
Als je de vakliteratuur zo af en toe leest verneem je ook nog dat de bibliobus straks wordt ingehaald door de biblioboot (echt waar)en dat de eerste onbemande bibliotheek in Ewijk is geopend.

Ding 2

Ervaring met interactieve websites heb ik tot nu toe weinig. Ik ken Flickr en YouTube wel maar ik "zit niet op Hyves", dat is tot nu toe ook een bewuste keuze geweest. Maar wie weet ga ik toch overstag.
Feeds van de NRC zijn mij bekend en ik ga het feeds-veld verder verkennnen, benieuwd of er op het gebied van jeugdliteratuur wat te vinden is, ik zou wel wekelijk wat meer resensies kunnen gebruiken.
Nog geen ervaring met twitteren en wiki's plaatsen.
In deze cursus wil ik ontdekken welke Web 2.0 ontwikkelingen handig kunnen zijn voor mijn werk bij de Onderwijsbibliotheekdienst.

Ding 1

Voor de cursus 23 Dingen bestaat de warming-up voor mij in het aanmaken van een Blog. Op zich wel leuk om te doen maar wat moet je veel keuzes maken, lettertype, kleur, wel of niet een foto, welke indeling etc. En vooral het kiezen van een naam was uitdagend. Ik hou het voorlopig maar even op een eenvoudige indeling, kan later alles weer veranderen.
Natuurlijk ga ik af en toe eens rondkijken op de blogs van andere cursisten maar voor je het weet is het weer een uur later. En ik vraag me af hoelang onze blogs voor anderen te raadplegen zijn, er staan op de site zoveel blogs van eerdere cursisten...